Publikacja stanowi pokłosie konkursu na osobiste wspomnienia zabrzan ogłoszonego w 2001 r. Wśród autorów nadesłanych prac znajdziemy ludzi w skrajnie różnym wieku (najmłodszy uczestnik miał 18 lat, a najstarsza
uczestniczka lat 94), różnych profesji (od robotników po profesorów wyższych uczelni), tzw. rodowitych Ślązaków, jak i tych, którzy zostali wypędzeni z Kresów Wschodnich bądź repatriowali się z Francji czy Belgii lub też po prostu przyjechali „za chlebem” na Górny Śląsk z rozmaitych zakątków naszego kraju.
Są osoby mieszkające w Zabrzu od urodzenia i te, które z rozmaitych powodów musiały to miasto opuścić. Są Polacy i Niemcy. Ci, którzy wywodzą się z dzielnic miasta będących już od roku 1922 polskimi, jak też wychowani w zderzeniu bądź symbiozie z niemiecką większością. Są katolicy i protestanci. Jedni mają obywatelstwo polskie, inni – niemieckie, szwajcarskie czy kanadyjskie, choć w przeszłości mieli inne, a niektórym przed laty odmawiano prawa do jakiegokolwiek.
Dla najstarszych uczestników konkursu punktem zwrotnym w życiu była II wojna światowa, rok 1945 bądź stalinizm, dla młodszych – powstanie „Solidarności” i późniejszy stan wojenny. Słowem, w książce tej natrafimy na nieprawdopodobną mieszankę człowieczych losów. Z niespodziewaną siłą odsłania ona nieznane bądź zapomniane oblicza Zabrza, które dla nas wszystkich mogą być źródłem fascynujących odkryć i głębokich refleksji.
„Zabrze – moje miasto. Wspomnienia”, wyd. Miejska Biblioteka Publiczna im. Jerzego Fusieckiego w Zabrzu, Zabrze 2002
Publikację – w cenie 10 zł – można nabyć w placówkach MBP w Zabrzu.